Ο διαβάτης της ζωής

Υπάρχουν άλλοι δύο στίχοι.Το επισυνάπτω ολόκληρο.
                  Ο Διαβάτης της ζωής

Επωδός : Ερημος βαρύς και μόνος,
σέρνομαι μεσ'τη ζωή,
κάθε βήμα μου είναι πόνος,
μα τον ξένο πόνο, ποιός τον εννοεί?
                  - .. -
Δίχως σπίτι, δίχως σόι,
περπατώ εδώ κι εκεί,
και χτυπώ το κομπολόι,
που μου χάρισαν στον κόσμο, οι κακοί.
                  - .. -
Στίχος 1ος:Ορφάνεψα από μάνα και πατέρα,
και λάτρευα τον μόνο μου αδελφό
που φρόντιζε κι εγώ ν'ανατραφώ.
                 - .. -
Εζούσαμε ενωμένοι μα μιά μέρα,
το σπίτι μας πουλεί το πατρικό,
τ'ολόχρυσο τ'αμπέλι, το χωράφι,
που έβγαζε σταφύλι έτσι γλυκό.
                - .. -
Και φεύγει με μιά βρώμα, ένα κουρέλι,
κι από τότες ο καϋμένος,
παντού βάρος, παντού ξένος.

Επωδός:'Ερημος βαρύς και μόνος,
..........................................

Στίχος 2ος:Στου βίου τις φουρτούνες όταν μπήκα,
εδιάλεξα και γω ένα πρωϊ,                                μιά σύντροφο στη μαύρη μου ζωή.
                   -..-
Γυναίκα με καρδιά, είπα πως βρήκα,
νυχτέρια εργαζόμουνα γιαυτή,
χρυσό βραχιόλι να της παραγγείλω,
μα έφυγε ενα βράδυ μ΄εραστή.
                - .. -
Τον άνθρωπο που νόμιζα για φίλο!,                       Κι΄από τότες, ο καϋμένος, στην αγάπη γελασμένος..

Επωδός: 'Ερημος βαρύς και μόνος,
..........................................

Στίχος 3ος:Συχάθηκα από τότε , τους ανθρώπους,
επήρα μπογαλάκι και ραβδύ,
κι΄ετράβηξα το δρόμο το φαρδύ.
                   -..-
Εγύρισα της γης όλους τους τόπους,                 γυρεύοντας τη λήθη στο πιοτό,
μου είπαν απ΄αυτό πως θα πεθάνω,
μα τ΄άτιμο! με γέλασε κι΄αυτό.
                - .. -
Το άφησα και τώρα τι να κάνω?
ούτε καν σαν μεθυσμένος,
δεν ξεχνάω ο καϋμένος!.
               - .. -
Επωδός:'Ερημος βαρύς και μόνος,
..........................................