Αγάπη Υπερβολική

Ai sixtir Nikola........
gine gay j kanei....
oso gia tin vissi den xanei pedia...:-)

re jimi 3IPNA!en a3izei kamia na mas kamei na pligwnoumasten akou me emena p exw expirience to mono p prepei na kamoume einai na tes gamoume egiw epa8a tn polles fores epd agapisa kanei ws dame itan

maria m "dn mporw makria s oute stigmi ti na kanw...exw pares8iseis liwnw apton pireto s exw anagi xanome..."

τελεια η αννα βισση στο βιντεοκλιπ κ αυτο το τραγουδι το αφιερονο στο αγορι μου το γιαννη

Πως τα φέρνει έτσι η ζωή, άλλο περιμένεις και άλλο θα σου βγει... Όχι, δε θα νευριάσω, ούτε και σκοπεύω να σε βρίσω...Συγχαρητήρια, ελπίζω να αισθάνεσαι καλά γι'αυτό που έκανες, τις νύχτες να κοιμάσαι δίχως τύψεις που με πέθανες, συγχαρητήρια που είχες τόσο θράσος και με την καρδιά μου έπαιξες και χρόνια υποκρινόσουν ότι εμένα μόνο αγάπαγες... Λυπάμαι, κάποιος θα βρεθεί να σε πονέσει, και θα έρθεις τότε στη δική μου θέση, όλα στη ζωή να ξέρεις, είναι δανεικά... Κομμάτια, σπασμένα οράματα στα δικά Μου μάτια... Δε θα'μαι εδώ τον κόσμο μου να σπας, αν έτσι αγαπάς δε θέλω να'μαι πια εδώ... Όμως για κοίτα η τύχη πως τα φέρνει, σ'άλλους δίνει σ'άλλους παίρνει, γι'άλλους ανοικτοί όλοι οι δρόμοι, γι'άλλους τ'όνειρο σκοτώνει... Δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε εγώ το λέω ποινικό, κακούργημα κανονικό και θα'ναι θαύμα αν σωθούμε... Ούτε ένα ευχαριστώ που εγώ σωπαίνω εγώ μιλάω εγώ υπομένω εγώ πονάω...Ό,τι λαμπει δεν είναι χρυσός... Μα αυτή η αγάπη χάνει χρόνια, χάνει λέξεις, χάνει όρκους και στιγμές... Λυπάμαι για λογαριασμό σου, με τέτοιο παλιοχαρακτήρα θα την πληρώσεις ακριβά... Και σφίγγω τα μάτια μου να μη δακρύσω, κοιτάω ψηλά και δε θέλω να μιλήσω, κάθε σταγόνα ένα χαμένο όνειρό μου κι όλα τα σύννεφα ξανά μες στο μυαλό μου... Σ'έχω δε σ'έχω, δεν το αντέχω να σε μοιράζομαι άλλο πια, ένοχα βράδια, κρυφά σημάδια, όλα θα γίνουν φανερά... Αν βρεις αγάπη ν'αγαπάς, σαν αίμα σου να την πονάς, μην την προδώσεις... Μάτια μου ψάξε να με βρεις, μαζί στους δρόμους της σιωπής, θα σβήνω τη μορφή σου... Πόσα σ'αγαπώ να σου θυμίσω, μου'λεγες ποτέ δε θα σ'αφήσω...μα τ'αποτέλεσμα αγάπη μου μετράει, και το ξέρουμε κι οι δυο όταν ο ένας για τον άλλο δεν πονάει, τότε οι δρόμοι μας χωρίζουνε εδώ... Εδώ, τα φώτα όλα σβήσανε, μείναμε εσύ κι εγώ... Δε σου αξίζω πια, τι κι αν μου πεις ξανά πόσο μ'αγάπησες, κοίτα που δάκρυσες, άνοιξε μια αγκαλιά μέσα της να πέσω, δώσε μου μια αφορμή, να σε συγχωρέσω... Όμως εγώ, πως να στο πω, είχα διαλυθεί, όσο εσύ αναζητούσες μια καινούργια αρχή... Που το βρίσκεις το κουράγιο τώρα κι έρχεσαι ξανά, και το δίκιο μου προσφέρεις, μ'ανταλλάγματα πολλά... Πως λοιπόν να σου μιλήσω, και τη γλώσσα σου να βρω, αφού πάντα κάνεις πίσω για ένα σίγουρο παρόν... Οι τίτλοι του τέλους θα γράψουν το θέμα, μα εγώ για σένα έπαιξα, νικημένος φυγάς, κι ήταν λάθος μου που στο φανέρωσα... Προσωπικά εγώ τρελλαίνομαι το παραμύθι σου και να'μαι και να φαίνομαι, προσωπικά δεν έχω αίσθηση αύτό που ζούμε αν είναι αλήθεια, ή παραίσθηση... Μα τι σου λεώ, σε ποιον τα λεώ, και δίκιο να'χω θα πεις πως φταίω...αν μ'αγαπούσες λίγο, δε θα με άφηνες ποτέ να φύγω... Αλλάζουν όμως οι καιροί, δεν το κατάλαβες και συ πως τα πάντα έχουν όρια, τέρμα πια στα περιθώρια... Λογάκια ερωτικά, στιχάκια μαθητικά, μωρό εγώ δεν είμαι η παιδική σου χαρά... Λες είναι σκληρό, με τόσο εγωισμό, και με θυμό, σε σένα να απευθύνομαι, μα αν σε πίστεψα, εγώ μονάχα εγώ ευθύνομαι... Δε φτάνει ο χρόνος πια για τ'όνειρά μας, πάνε τα χρόνια μας τα παιδικά μας... Κι απόψε μόνη κοιμάμαι, δε θέλω τρίτη πια να'μαι... Το μόνο που φοβάμαι ξαφνικά, μην έρθεις κι ό,τι κτίσω το γκρεμίσω... Πες το αφέλεια, πες το θυσία, πες το δακρύβρεχτο σενάριο σε ινδική ταινία, ψεύτικα τα σ'αγαπώ σου, όλα ήταν ψεύτικα, ψεύτικα, ψεύτικα... Μου το'χες πει πολλές φορές οτι δε μ'αγαπούσες, συγγνώμη, δεν κατάλαβα οτι το εννοούσες...γι'αυτό λοιπόν σε χαιρετώ, και φεύγω δίχως λόγια, με το κεφάλι μου ψηλά, και τη ψυχή στα πόδια... Πούλα με λοιπόν, στο ξαναλέω, πούλα με για λίγη σιγουριά, πούλα με πολύ φθηνά δεν ξέρω, ίσως αύριο, να'ναι αργά...πούλα με...
Στπ αφιερώνω, μην το αρνηθείς, είμαι μικρός διαφανής, είμαι σχεδόν κανείς...απλά διαπιστώνω κι έτσι μεγαλώνω, στο αφιερώνω...
Γίναμε καρδιά μου ίδιοι, μες στο ίδιο μας παιχνίδι, μοιάζαμε...μοιάζαμε...
...Κι ίσως αν κάποτε ξανασυναντηθούμε πάλι, σε κάποια άλλη ζωή, τότε που ξέρεις, μπορεί...

Μ.Ι

Αντίο. . .