
Θούριος
Ξυλούρης Νίκος
Ξυλούρης Νίκος


Τη υπερμάχω
(-)
(-)

Να ’τανε το εικοσιένα.
Νταλάρας Γιώργος
Νταλάρας Γιώργος

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
Βέμπο Σοφία
Βέμπο Σοφία

Μακεδονία ξακουστή
Παραδοσιακό
Παραδοσιακό

Το ακορντεόν
Λοΐζος Μάνος
Λοΐζος Μάνος

Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του
Βέμπο Σοφία
Βέμπο Σοφία

Ο Μπάρμπα-Μπρίλιος
Παιδικά Τραγούδια
Παιδικά Τραγούδια

Ύμνος Παναθηναϊκού
Βογιατζής Γιάννης
Βογιατζής Γιάννης

Περνάει ο Στρατός
Βέμπο Σοφία
Βέμπο Σοφία

Αγνή παρθένε
Σιμωνόπετρα
Σιμωνόπετρα

Άκρα του τάφου σιωπή
Ξυλούρης Νίκος
Ξυλούρης Νίκος

Ο έφεδρος ανθυπολοχαγός
Μαρινέλλα
Μαρινέλλα

Ξανθούλα
Λάγιος Δημήτρης & Νίκος Ντάσης & Κωστής Κωνσταντάρας
Λάγιος Δημήτρης & Νίκος Ντάσης & Κωστής Κωνσταντάρας

Το σ' αγαπώ
Χατζηγιάννης Μιχάλης
Χατζηγιάννης Μιχάλης
Σύμφωνα με τα στατιστικά μας, σας προτείνουμε και τους παρακάτω δημιουργούς:
F
Σε γνωρίζω από την κόψη
F Bb. C7
Του σπαθιού την τρομερή
F
Σε γνωρίζω από την όψη
C7 F
Που με βία μετράει τη γη
Dm Am
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
Dm. F
Των Ελλήνων τα ιερά
C7 F
Και σαν πρώτα αντρειωμένη
C7 F
Χαίρε Ω, χαίρε Ελευθεριά
Bb D G
Και σαν πρώτα αντρειωμένη
F C7 F
Χαίρε Ω, χαίρε Ελευθεριά
Bb D G
Και σαν πρώτα αντρειωμένη
F. C F
Χαίρε Ω, χαίρε Ελευθεριά
F Dm
A Dm
Εμένα μου αρέσει καλύτερα να βάζω σκέτο C προς το τέλος.
si.do.re.do.si.do.re.si
do.re.mi.mi.fa#.fa#.sol
Πικραμένη, εντροπαλή,
Κι’ ένα στόμα ακαρτερούσες,
Έλα πάλι, να σού πη.
Άργειε να ’λθη εκείνη η μέρα,
Και ήταν όλα σιωπηλά,
Γιατί τα ’σκιαζε η φοβέρα
Και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Δυστυχής! Παρηγοριά
Μόνη σου έμενε να λες
Περασμένα μεγαλεία
Και διηγώντας τα να κλαις.
Και ακαρτερεί, και ακαρτερεί
Φιλελεύθερη λαλιά,
Ένα εκτύπαε τα’ άλλο χέρι
Από την απελπισιά.
Κι’ έλεες: πότε, ά! πότε βγάνω
Το κεφάλι από τα ερμιές;
Και αποκρίνοντο από πάνω
Κλάψες, άλυσες, φωνές.
Τότε σήκωνες το βλέμμα
Μες τα κλάματα θολό,
Και εις το ρούχο σου έσταζ’ αίμα,
Πλήθος αίμα Ελληνικό.
Με τα ρούχα αιματωμένα
Ξέρω ότι έβγανες κρυφά
Να γυρεύης εις τα ξένα
Άλλα χέρια δυνατά.
Μοναχή το δρόμο επήρες,
Εξανάλθες μοναχή
Δεν ειν’ εύκολες οι θύρες,
Εάν η χρεία τες κουρταλή.
Άλλος σου έκλαψε εις τα στήθεια,
Αλλ’ ανάσασην καμία
Άλλος σου έταξε βοήθεια
Και σε γέλασε φρικτά.
Άλλοι, οϊμέ! Στη συμφορά σου
Όπου εχαίροντο πολύ,
Σύρε να ’βρης τα παιδιά σου,
Σύρε, έλεγαν οι σκληροί.
Φεύγει οπίσω το ποδάρι
Και ολογλήρο πατεί
Ή την πέτραν ή το χορτάρι
Που τη δόξα σού ενθυμεί!
Ταπεινότατη σού γέρνει
Η τρισάθλια κεφαλή,
Σάν πτωχού που θυροδέρνει
Κι’ είναι βάρος του η ζωή.
Ναί αλλά τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου με ορμή,
που ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή.
Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα αντρειωμένη
Χαίρε Ω, χαίρε Ελευθεριά.