Απο εδω και πέρα δεν θα χρειαστεί να αναφέρουμε ονόματα. Ίσως, άλλωστε, είναι κάτι που σε πειράζει.
Αυτό το τραγούδι εκφράζει μία έκκληση για απάντηση, για επικοινωνία, για στοργή.
Όταν η Μπέλλου το άκουσε, μισό, διαμαρτυρήθηκε. Ύστερα όμως άλλαξε γνώμη. Γιατί; Γιατί άκουσε και το ρεφρέν, εκεί που ο Μούτσης λέει "ξέρω το όνομά σου, την εικόνα σου, και πάλι απο την αρχή".
Όταν αγαπάς τον άλλον, και σε αγαπάει, ποτέ δεν είναι αργά. Είναι το Α και το Ω μίας ανθρώπινης σχέσης. Τα υπόλοιπα είναι απλά, περιττά, λεπτομέρειες. Ξέρω το όνομά σου λοιπόν, αυτό το όνομα που τόσο λατρεύω. Ξέρω την εικόνα σου, την εικόνα σου που σκέφτομαι συνέχεια. Αυτό μου φτάνει για να αφήσω πίσω το παρελθόν και να αρχίσω νέα ζωή με τον άνθρωπο που αγαπάω.
Έπειτα θα πας στο κομμάτι που σου είπα να μάθεις απ έξω...