Em                    C     G   D  Em                   C     G   D
Μ' ένα τραγούδι αδειανό από λόγια, μ’ ένα φεγγάρι αδειανό από φως

F                  C           G     F                    C
σε μια πόλη με ανθρώπους, πιο ξένους, κι ένα κρύο που τρυπάει

       G    Am                 F      C  G  Am               F  
το μυαλό, καλή η παρέα μα κι αυτή αραιώνει, κάποιοι θα φύγουν θα

          C  G  Bb                      F     Bb
μείνουμε μόνοι, κι όσοι δεν φεύγουν, τις ώρες μετράνε, βλέπουν

                          C
τους τοίχους στο ταβάνι μιλάνε

Α                                           Dm
    Όμορφη πόλη με μια σκέψη την ώρα μας περνάμε,
G                                              E
πώς να φύγουμε από ΄δώ κι ας είναι πίσω να γυρνάμε
 
Παγιδεύτηκα κι εγώ σε μια παραζάλη
που άθελά μου με κρατάει σε κανάλι
κι όλο φεύγω μακριά μα πάλι που σιωπάω
άρρωστη διαδρομή πιστά που την κρατάω
 
Mακριά από γνωστούς μακριά και από φίλους
προσπαθείς να πιαστείς από σύννεφα και ήλιους
πως περνάς σε ρωτούν σ' εκείνη την πόλη
μια χαρά λες εσύ μην το μάθουνε όλοι