

Ω καλή μου ξανθιά
Μούτσιος Γιώργος
Μούτσιος Γιώργος

Οι κύκνοι
Μούτσιος Γιώργος
Μούτσιος Γιώργος

Μούσα (Για τους Όρνιθες)
Χατζιδάκις Μάνος
Χατζιδάκις Μάνος

Ο Σωκράτης
Σακκάς Σπύρος
Σακκάς Σπύρος

Τσάμικος
Μητσιάς Μανώλης
Μητσιάς Μανώλης

Η μικρή Ραλλού.
Νταντωνάκη Φλερή
Νταντωνάκη Φλερή

Η Μαριάνθη των Ανέμων
Βενετσάνου Νένα
Βενετσάνου Νένα

Ο Ροβινσών στη Μύκονο
Ρωμανός Γιώργος
Ρωμανός Γιώργος

Ήρθε βοριάς ήρθε νοτιάς
Λιούγκος Ηλίας
Λιούγκος Ηλίας

Τα παιδιά κάτω στον κάμπο
Ζορμπαλά Μαργαρίτα
Ζορμπαλά Μαργαρίτα

Τέσσερεις στρατηγοί
Μούτσιος Γιώργος
Μούτσιος Γιώργος

Μια Παναγιά.
Παππάς Λάκης
Παππάς Λάκης

Τ’ αστέρι του βοριά
Παππάς Λάκης
Παππάς Λάκης

Θάλασσα πλατειά
Μούσχουρη Νανά
Μούσχουρη Νανά

Ο Χαραλάμπης
Καζαντζίδης Στέλιος
Καζαντζίδης Στέλιος

Τα λουστράκια
Χορωδία
Χορωδία

Ο Γιάννης ο φονιάς
Μητσιάς Μανώλης
Μητσιάς Μανώλης

Έρχονται βράδια
Μητροπάνος Δημήτρης
Μητροπάνος Δημήτρης
Σύμφωνα με τα στατιστικά μας, σας προτείνουμε και τους παρακάτω ερμηνευτές:
Μούτσιος Γιώργος & Δουράκη Μαρία
Σύμφωνα με τα στατιστικά μας, σας προτείνουμε και τους παρακάτω δημιουργούς:
Είναι εκεί στην πολιτεία
σε πλατείες και γραφεία,
μια φωλιά που ζει μια ράτσα
τετραπέρατη καπάτσα.
Σκάβουν,σπέρνουν και θερίζουν
και τρυγάνε νε τις γλώσσες
και τα χέρια τα`χουν μόνο
να υπογράφουν ,να μουτζώνουν
και ποτέ τους τόνα χέρι
που`ναι τ`άλλο τους δεν ξέρει
γλωσσομάχοι, γλωσσοφάγοι
που τις γλώσσες τους να φάνε.
Χαίρε πανώρια,
πεντάμορφη μου νύφη,
τύχη της πόλης μας
και του γαμπρού μας.
Τύχη μεγάλη την είχαν μεγάλη
τα πετεινά με τον άνθρωπον τούτο
και με τραγούδια νυφιάτικα, υμέναιους
καλωσορίστε τον με τη Bασίλεια.
Πιάσου, κουνήσου και πρόβαλε πόδι,
γύρω πετάτε
καλωσορίστε
τον τυχερό και μακάριο.
πεντάμορφη μου νύφη,
τύχη της πόλης μας
και του γαμπρού μας.
Τύχη μεγάλη την είχαν μεγάλη
τα πετεινά με τον άνθρωπον τούτο
και με τραγούδια νυφιάτικα, υμέναιους
καλωσορίστε τον με τη Bασίλεια.
Οι στίχοι από το τραγούδι Έξοδος που λείπουν είναι οι εξής:
Πιάσου, κουνήσου και πρόβαλε πόδι,
γύρω πετάτε
καλωσορίστε
τον τυχερό και μακάριο.
Έτσι με τέτοιον υμέναιο την Ήρα
Την Ολύμπια θεά με τον άρχοντα
Στον ηλιοπάτητο θρόνο
Συνεκοίμησαν κάποτε οι Μοίρες
Ερωτόπουλο, ανθέ, χρυσοφτέρουγο,
Ίσα εμπρός πισωτέντωπα
Κράτα τα γκέμια.
Τώρα γίνονται οι γάμοι του Δία,
Της Ήρας της ευλογημένης.
Ω, πάντα καλοζώητα πιο πολύ
Από λόγια, | Μακάρια όρνια,
Γένος τρισευτυχισμένο,
Τον βασιλιά σας που ‘ρχεται
Καλωσορίστε.
Δε λάμπει αστέρι
Στον χρυσό του κύκλο ούτε
Τ’ αχτινωτό μακρόφεγγο ηλιοστέφανο
Έτσι,
Καθώς προβαίνει αυτός,
Το ανείπωτο κρατώντας
Γυναικείο κάλλος,
Πάλλοντας τ’ αστροπελέκι,
Τη θεία φτερωτή σαγίτα κι ανεβαίνει
Περίγυρα στον θόλο αλάλητη ευωδιά,
Ωραίο θέαμα, πνοές του θυμιαμάτου,
Την άχνα διασκορπίζουν
Αύρες μυροβόλες.
Μα νάτος ο ίδιος! Κι η θεά ας ανοίξει
Τώρα
Η Μούσα το ιερό κι ευλογημένο στόμα.
Να ‘χεις φτερά είναι απ’ όλα πιο καλό
Κι ωραίο
Ας πούμε, αν είχε κάποιος από σας
Φτερά
Και πείνασε ή βαρέθηκε των τραγωδών
Τα χορικά,
Πετάγεται στο σπίτι,
Τρώει κι αφού καλοχορτάσει,
Πάλι πετώντας έρχεται,
Και κάθεται στη θέση του.
Είτε κανέναν φουκαρά
Τον έπιασε φαγούρα
Δε θα τα κάνει απάνω του,
Παρά πετάει, πετάει ψηλά
Τσερλοπορδίζει κι αλαφρύς
Ξαναπετάει στη θέση του.
Κι αν τύχει κάποιος μ’ αλλουνού
Γυναίκα να τραβιέται
Και βλέπει στο βουλευτικό
Τον άντρα της στο βήμα να μιλεί
Κάνει φτερά, στα πεταχτά
Τήνε σφιχταγκαλιάζει
Και πάλι ελαφροφτέρουγος
Ξανάρχεται στη θέση του.
Ε, δεν αξίζει απάνω απ’ όλα
Να ‘σαι φτερωτός;